|
|
|||||||||||
Tekenprojecten:
|
|
OVER MIJN WERK
Mijn oeuvre is erg divers en bestaat uit tekeningen, collages en beelden. De menselijke figuur en identiteit staat centraal in mijn werk en met name het portret keert steeds terug. De laatste jaren maak ik vooral getekende collages: ik word vaak geïnspireerd door een roman, historische gebeurtenis of een reis. RECENT Voor een tentoonstelling in Museum Veere, Zeeland (2022) maakte ik een `installatie` op twee panelen van populierenhout. Narratief: Een getekende collage met Mary Stuart, een dochter van de Schotse koning James de Eerste als inspiratiebron. In 1444 werd zij uitgehuwelijkt aan Wolfert van Borssele, een toen 11 jarige telg uit de adellijke familie van Borssele in Veere. Zij was toen 14 jaar. In die tijd was het niet ongebruikelijk dat zulke jonge meisjes en jongens werden uitgehuwelijkt (voor vaak zakelijk gewin). Dit werk beeldt haar angst uit voor verdrinking en watersnoodrampen maar ook de angst en opwinding voor die onbekende jongen/man en onbekende familie in de `lowlands` waar in 1422 de St Elisabethvloed Zeeland overstroomde. Dit werk is in langdurig gebruik van Museum Veere. In 2020 ontstond een serie werken zgn cut-outs (een term, gebruikt door Henri Matisse maar ook door Jonathan Borofsky in de jaren `80). Snijden en knippen in papier of ander materiaal is voor mij altijd een groot genoegen: het schept de illusie van ruimte en hierdoor krijgt het dieptewerking. Leegte en materiaal vormt één geheel. In de periode 2015-2018 heb ik (i.s.m mijn partner, Dolph Kessler, documentair fotograaf) een tekenproject gemaaktrondom de Amelander walvisvaarder Hidde Dirks Kat die in 1777 schipbreuk leed voor de kust van Groenland. Hij en zijn bemanning werden gered door de Inuit. In zijn dagboek schrijft hij zeer uitgebreid en lovend over de `wilde menschen`(Inuit) die hem en zijn bemanning gered hebben. Tijdens dit project heb ik het thema verbreed naar de gehele Arctische wereld, een gebied dat ikzelf verschillende keren heb bezocht. Inspiratie voor een andere serie tekeningen was het boek `De profeten in de Eeuwigheidsfjord` door Kim Leine (ISBN 9789029586160/NUR 302). Dit project bestaat uit een serie levensgrote tekeningen: een optocht van Inuit vrouwen en andere figuren die de Inuit in GROENLAND in de afgelopen eeuwen hebben ontmoet zoals Deense missionarissen. Door deze ontmoetingen/confrontatie is het isolement waarin de Inuit leefden geleidelijk opgeheven. Deze installatie was in 2019 te zien in de schouwburg `De Lawei` in Drachten. Titel: `Ik voel mij thuis in de kou`/Ittoqqortoormitt`. Het thema heeft alles te maken met de reizen die ik gemaakt heb naar Arctische gebieden; naar Alaska (2009), IJsland (2012) en GROENLAND (2015, 2018 en 2019). Ik reisde in 2006 naar Antartica. Arctis is het gebied rond de noordpool van de Aarde. Het gebied staat ook bekend als het land van de middernachtzon, aangezien de Arctis voor een groot deel binnen de noordpoolcirkel ligt. De naam Arctis is een verwijzing naar de sterrenbeelden Grote Beer en Kleine Beer (Arctos is Grieks voor Beer) die zich in de buurt van de noordelijke hemelpool bevinden. In 2017 ontstond er een serie grote tekeningen (140 x100 cm) over iconische figuren in Arctische landschappen zoals `The explorer` en `The Universal Soldier`, The snowqueen` en met extra aandacht voor vrouwen die van betekenis zijn (geweest) voor gebieden zoals Groenland en de Noordpool. Een serie levensgrote tekeningen van moedige vrouwen die indertijd naar de Noordpool en Groenland zijn gereisd: Bernice Notenboom (Nederlandse), Louise Arner Boyd en Barbara Hillary (Amerikanen). Naast deze tekeningen op groot formaat is er ook een serie kleine reistekeningen en twee portretten van Louise Boyd. In 2019 werd een Kunstproject gerealiseerd, onderdeel van het kunstproject `Into the wetlands`in z.w. Friesland i.s.m Carole Witteveen wat bestond uit tekeningen op 3 grote panelen en o.a een levensgroot beeld naar Seamus Heaney. Deze beroemde Ierse dichter schreef het gedicht `Digging`. `New selected poems, 1966-1989, London 1987 en vormde de inspiratie voor het beeld. OPDRACHTEN In 2022 maakte ik levensgrote tekeningen van twee kinderen (particuliere opdracht). Uitgevoerd in grafiet en pastel. In 2018 maakte ik in opdracht van de Stichting Amelander Musea (STAM) en de Stichting HDK2018 (Hidde Dirks Kat 2018) illustraties voor een kookboekje en een portret van de walvisvaarder Hidde Dirks Kat (100x140cm)en de vrouw van de walvisvaarder: Jantje Jans (90x70cm). Deze portretten zijn aangekocht door de Stichting Amelander Musea (STAM). RECENSIE OVER DE TEKENING `VERDWAALD IN HET LANDSCHAP` (140 X 100 CM) Zie overzicht oeuvre onder ICONISCHE FIGUREN UIT DE BLOG VAN VILLA REPUBBLIKA (http://villalarepubblica.wordpress.com/) door Bertus Pieters n.a.v zijn bezoek aan de Zomerexpositie in het Gemeentemuseum in Den Haag Lang geleden maar nog steeds een mooie beschrijving van deze tekening In `VERDWAALD IN HET LANDSCHAP’, een prettig grote tekening van Egbarta Veenhuizen zitten twee haasachtigen niet bepaald heel parmant in een landschap dat ook niet echt op een vreedzaam knollenland lijkt. De twee grote hazen lijken een soort speelgoed te zijn, blijkbaar van hout, wel beweegbaar, maar bepaald niet knuffelbaar. Het is niet duidelijk of de houten hazen sympathiek van aard zijn of kwaad in de zin hebben. Er lijkt alles uit deze unheimische wezens voort te kunnen komen. Dat wordt nog benadrukt door hoe de ene haas over het witte konijntje heen gebogen staat. Maar mooier is misschien nog dat niet slechts het plaatje hier telt maar vooral ook hoe het plaatje is gemaakt, hoe het verhaal verteld wordt. In een grote tekening waar het wit van het papier zo nadrukkelijk aanwezig is, is het eigenlijk verwonderlijk hoeveel verschillende tekentechnieken gebruikt zijn. Kijk naar de robuuste manier waarmee de contouren van de hazen getekend zijn, hoe fraai de kop van de zittende haas is uitgewerkt, met de grijsblauwe pupil in het oogwit en de quasi- glimlachende bek. Kijk naar de vreemde gegumde structuren en de contouren van de gebogen haas en het witte konijntje eronder. Maar zie ook het verschil tussen de hooiachtige hoop eromheen, het prachtig diepe perspectief naar de heuvels die daar weer achter liggen en het blauw daarboven als slotaccent. Het aardige is dat dit alles vrij onnadrukkelijk gebeurt. Het accent ligt niet op de techniek, maar die techniek is in feite overal aanwezig in de tekening en leidt tot een wonderlijk geheel. |
||||||||||
|
|
||||||||||||
